ความเป็นมา

         บ้านเด็กเร่ร่อน ดำเนินการให้การช่วยเหลือเด็ก ตั้งแต่ วันที่ 30 มกราคม พศ.2551 ในขณะที่องค์กรพัฒนาเอกชน (NGO) ที่ทำอยู่ล้มเลิกไป จึงสานงานต่อด้วยความที่เห็นสภาพเด็กๆ ด้วยความรักความผุกพัน จึงเป็นห่วงใยและสงสารเด็กๆ ว่าใครจะดูแลเพราะเด็กเหล่านี้ ดำเนินชีวิตอย่างน่าสงสารไม่มีที่พักพิงและขาดการศึกษาต้องเร่ร่อนไปตามแหล่งต่างๆ

         บ้านเปิดหลังนี้จึงเป็นสิ่งที่สำคัญเพื่อให้เด็กได้เข้ามาพักพิงเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว ซึ่งเด็กเหล่านี้เมื่อมีปัญหาก็จะมาปรึกษาและเด็กเหล่านี้ไม่มีโอกาสรับการศึกษาภาคบังคับเพราะฐานะยากจนและขาดหลักฐานที่จำเป็น เช่น สูติบัตรและทะเบียนบ้าน และครูมุ้ยได้มีการประสานความร่วมมือกับมูลนิธิและองค์กรต่างๆ ที่ให้ความช่วยเหลือด้านเด็กด้อยโอกาส เช่น มูลนิธิ เครือข่ายส่งเสริมคุณภาพชีวิตแรงงาน มูลนิธิกระจกเงา และมีกลุ่มอาสาสมัคร จากสถาบันการศึกษาต่างๆ ในเขตกรุงเทพมหานครมาจัดกิจกรรมบันเทิง และกิจกรรมวิชาการ แก่เด็กๆ เช่น การสอนศิลปะ สอนคอมพิวเตอร์ หรือสอนภาษาอังกฤษ รวมทั้งกิจกรรมเสริมวิชาชีพ เช่น การทำเทียนเจลให้แก่เด็กๆ ซึ่งถือเป็นการสร้างความสัมพันธ์และการแบ่งปันน้ำใจและรอยยิ้ม ที่จะช่วยให้เด็กๆ ได้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมและทัศนคติให้เป็นเชิงบวกซึ่งจะมีผลให้เขาทั้งหลายได้เติบโตเป็นคนดีของสังคมในวันข้างหน้า